Van Atasözleri

VAN ATASÖZLERİ Van Atasözleri; YYÜ Eğitim Fakültesi, Türki Dili ve Edebiyatı Bölümü Ana Bilim Dalı Öğretim Üyesi Doç. Dr. Yılmaz Önay'ın yazdığı; Van İl Kültür ve Turizm Müdürlüğünün 'Van Kültür ve Turizm Envanteri-III Halk Kültürü-1' eserinden yararlanılarak hazırlanmıştır. Atasözleri için yararlanılan kaynakların listesi ise metnin sonunda belirtilmiştir.

• Acele etme, dilini dişlersin.
• Aç geğirir, hızan öğürür. (Hızan: Görmemiş)
• Aç ile eceli gelen aynıdır.
• Aç it fırına bakmakla doymaz.
• Aç kulağım, dinç kulağım.
• Aç yat, kuyruğu dik yat.
• Açı işletme, toku söyletme.
• Açım oynatmayın, tokum söyletmeyin.
• Adamı, tanıyan kurtlar yesin.
• Adamın ağzına bakarlar, atına ona göre nal çakarlar.
• Adamın başı büyük olacağına yaşı büyük olsun.
• Adamın eli bok olmazsa karnı tok olmaz.
• Adamın öz evi, öz gori. (Gor: Mezar)
• Ağ ipin pamuğa ziyanı vardır.
• Ağacın kurdu içinden olmazsa, ağaca zeval yoktur.
• Ağaçtan o yana köy vardır.
• Ağam ol, sözümde ol.
• Ağanın malı gider, ħızmekârın canı çıkar.
• Ağası kuvvetli olanın iti keskin olur.
• Ağlatan yanında otur, güldüren yanında oturma.
• Ağlayanın malı gülene hayır etmez.
• Ağzımı yandıran aş olsun, başımı kıran taş olsun.
• Ahmağa yüz, aptala söz verilmez.
• Akıl toprak değil ki, herkes başına savursun.
• Akraba gün olur, akrep olur.
• Al at, hem kapar, hem teper.
• Al benden de bir öğüt, kendi ununu kendin öğüt.
• Al kapıda, sat kapıda, işin yoksa yat kapıda.
• Alacaklı, camuştan kuvvetlidir.
• Âlem kazanır, molla bezenir.

• Alıcı kuş dindiğinden bellidir. (Dindik: Gaga)
• Alın terlemeyince mal kazanılmaz.
• Âlim olmak istersen al kalemi durma yaz, cahil olmak istersen al kalemi durma kaz.
• Allah adamı it etsin rüt etmesin. (Rüt: Hiçbir şeyi olmayan)
• Allah adamı yolun alt yanına düşürmesin.
• Allah ağız verene aş vermez, aş verene ağız vermez.
• Allah bela versin o şakaya ki, içinde hakikat olmaya.
• Allah bilir kulunu, ona göre verir çulunu.
• Allah dağına bakar karını verir.
• Allah hazinesinden versin.
• Allah it oğlu itini tanır.
• Allah saklayanı kurt yırtmaz.
• Allah verdi mi dıngonun bağından da verir.
• Allah’sız çöp başı teprenmez.
• Alma mazlumun ahını, gökten indirir şahini.
• Altın pula karıştırılmaz.
• Anamın aşı, tandırın başı.
• Anamın ekmeğine kuru, ayranına duru diyemem.
• Arif olan anlar, horoz olan banlar.
• Arkadaş gerek düz gerek.
• Arsız neden allanır, çat da giyse sallanır.
• Asıl asıl, asilin dilinden asıl.
• Asıl azmaz, bal kokmaz, kokarsa yağ kokar; aslı ayrandır.
• Asılı almak zor, saklamak kolay; beddasılı almak kolay, saklamak zor.
• Aslan yatağından belli olur.
• Aslında olan tırnağında gösterir.
• Aş soğudu, taş soğumadı.
• Aşağıyı beyenmiyi, yukarıda yer bulamiyi.
• Aşını arayan eşini bulur.
• At atın yanında ya kapağan, ya tepegen olur.
• At geriye, gelir beriye.
• At koşar, göt övünür.
• At murat, katır devlet.
• At pazarında eşek anırmaz.
• At tepmez, it kapmaz deme.
• At, at olana kadar sahibi mat olur.
• At, igit altında aksar.
• Atadan görene yaklaş, sonradan görenden uzaklaş.
• Atın iyisi doru, yiğidin iyisi deli olur.
• Atın yürüyüşüne, yiğidin yiyişine bak.
• Atta karın, erkekte burun.
• Atta karın, itte burun gerekir.
• Atta, avratta, yurtta uğur vardır.
• Av, vuranın değil alanındır.
• Avaralıktan culfacılık iyidir.
• Avcı kırk gün taban teper, bir gün av eti yer.
• Avrat hastalanacağına eri hastalansın, eri öleceğine avrat ölsün.
• Ay arsızın, gün arsızın, göynü hoştur tumansızın.
• Ayağıma yer edim, gör başan neler edim.
• Ayağını sıcak tut, başını serin; düşünme derin derin.
• Ayıdan post, urustan dost olmaz.
• Az harcarsan olursun melek, çok harcarsan olursun helak.
• Az şeyden çok şey çıkar.
• Az yemek, az konuşmak insanı melek eder; çok yemek, çok konuşmak insanı helak eder.
• Azan yılan yol üstüne çıkar.
• Azdan az gider, çoktan çok.
• Azı yarar, ortası karar, çoğu zarar.
• Aziz ölür, boğaz ölmez.

• Babacangilde toydur; etsiz kemik, yağsız pilav boldur.
• Baht mı istersin taht mı? Sen baht ver, taht kendiliğinden gelir.
• Balığın başı taşa değmezse geri dönmez.
• Balık tutanın götü yaş olur.
• Balık tutanın tumanı yaş olur.
• Balıktan büyük halik vardır.
• Baltayı yiyen ağaç sapına gazınç eder.
• Baş kesen, yaş kesen, taş kesen iflah olmaz.
• Başın ağrıdı kes kurtul, dişin ağrıdı çek kurtul.
• Batacak ördek götün götün gider.
• Ben umaram bacımdan, bacım ölür acından.
• Bey almaz, paşa almaz; delikli boncuk yerde kalmaz.
• Biberin acısı başı yukarı olanıdır.
• Bilirsin götünün huyunu, içme turşunun suyunu.
• Bir adam ya çok görür kudurur, ya da çok yiyer kudurur.
• Bir davardan iki gön çıkmaz.
• Bir gün vezir, kırk gün rezil olma.
• Bir hatır, iki hatır, üçüncüsünde vur yatır.
• Bir karına iki minnet olmaz.
• Bir unluğa, iki tozluğa.
• Birer birer bin olur.
• Biri ölmezse biri dirilmez.
• Bizin gelin bizden kaçar, başını örter kıçını açar.
• Borcun iyisi olmaz, borçlunun iyisi olur.
• Borç bini aştı mı baklava ye.
• Boş ite menzil mi dayanır?
• Boş telis ayakta durmaz.
• Bulanmazsa durulmaz.
• Büyük başın büyük derdi olur.
• Caminin uzağı, mezarlığın yakını iyidir.
• Can sağlığı, cihan varlığı
• Cana gelen, mala gelsin.
• Candan yanan kimse yok, yandan yanan çok.
• Canı yanan eşek, attan hızla kaçar.
• Cemreden sonraki yağmura eyvallah edilir.
• Ceviz çürüksüz olmaz.
• Cüce her zaman sepet altında kalmaz.
• Cüceleri güzün ayarlar.
• Çakalın eniği kurt olmaz, aslanın yatağı yurt olmaz.
• Çarşamba yalan diyenin, Perşembe yüzü kara çıkar.
• Çat başa, çarık ayağa.
• Çaydan geçerken at değiştirilmez.
• Çıplak içeri, aç dışarı kaçar.
• Çillede çim, hemsinde sin.
• Çocuğa iş, peşine düş.
• Çocuk aziz, terbiye ondan daha azizdir.
• Çocuksuz baba barsız ağaca benzer.
• Çömlek diyer dibim altun, çömçe diyer men hardayam?
• Çömlek yuvarlanmış, kapağını bulamamış.
• Çömlekte et kurtuldu, çındır başını kaldırdı.
• Çürük tahta mıh tutmaz.
• Dağ başına kış gelir, kul başına iş gelir.
• Daima keçinin goturu, baş bulakta su içer.
• Dam yanarsa, sıçan da beraber yanar.
• Dar yerin pilavındansa, geniş yerin dayağı.
• Darı unundan baklava, eğri ağaçtan oklava olmaz.
• Davetsiz gelen döşeksiz oturur.
• Değirmeni itirip, şahşağını ariyi.
• Deli utanmaz, sahibi utanır.
• Deli utanmaz, sakalı utanır.
• Deliden deli doğar.
• Delinin ununu Allah öğütür.
• Deliye ilişme, çalıya iliş.
• Deliye yel ver, eline bel ver.
• Demir kapı ağaç kapıya muhtaçtır.
• Dengi dengini bulmaz.
• Derdi çeken, ağuyu içen bilir.
• Desinler, adamı açıkta koyar.
• Deve hamama, it kahveye, oban divana yakışmaz.
• Deveciden dostu olan kapısını yüksek yapar.
• Deveye deve lazım.
• Dibi görünmeyen kaptan su içme.
• Dil kesik, baş selamet.
• Dilim dilim, dilimden giyerem kilim.
• Dilim, bana giydirir kilim.
• Dilin olmasa kargalar gözün oyar.
• Dişinde olan tırnağında gösterir.
• Doğan anası olma, duran anası ol.
• Dost, dostun ekmeğini yer.
• Dul herif kuyruk yedirir, genç oğlan yumruk yedirir.
• Dumansız baca, kavgasız karı koca olmaz.
• Dünyada Van, Ahirette iman.
• Düşmandan yara esirgeyen öz canında bulur.
• Düşmanın fukara olsun.
• Düz yolda yürüyemiyi, galdi ki şoħumda şıllıħ ata.
• Düzelir böyle kalmaz, yıkılır güze kalmaz.
• Ek tohumun hasını, çekme yiyecek tasasını.
• Ekmeği yüzünden yerler.
• Ekmek yayanın atıdır.
• Ekşi hamur, turş ekmek mideni, yanı koduklu karı evini harap eder.
• El arı, kabir azabından büyüktür.
• El ele vurunca şakıldar.
• El eli yıkar, el de döner yüzü yıkar.
• El eliyle yılan tutma, yılana da yazıktır.
• El temaşadan kaçmaz.
• El uyu ile gelen sel suyu ile gider.
• Elbise yamalığa, can hekime düşmesin.
• Elden alım ele verim, keçel kızımı kime verim.
• Elden gelen öğün olmaz, olsa da garın doymaz.
• Elden oğul olmaz.
• Ele güvenme, bele güven.
• Eli işde, gözü dervişde.
• Elim gözüm, oğlum kızım.
• Elin attığı taş uzak gider.
• Elin iyisi, itin dayısı olmaz.
• Elin köşküne sebep öz alacağın yıkma.
• Elinle ver, ayağınla ara.
• Eliyle eden kurtulur, diliyle eden kurtulmaz.
• Elmayı soy ye, eriği say ye, armudu ha ye.
• Erkeğin yüzü, harmanın tozu.
• Erliyi eri döver, ersizi Tanrı döver.
• Ersız avrat, yuvasız at.
• Eser eser yağmazsa sat öküzü çavdar al; eser eser yağarsa sat çavdarı öküz al.
• Eski, hayır etseydi sahibine ederdi.
• Esvap yamaya, can hekime düşmesin.
• Eşeğin işlediği at içindir.
• Eşek altın külah giyse gene eşektir.
• Eşek büyümaħnan tavlabaş olmaz.
• Eşek gidince semeri de gider.
• Eşek ne anlar yoncadan?
• Eşek öldü, ortaklık bitti.
• Et giren eve dert girmez.
• Etme kulan, gelir yolan.
• Etme kulum bulursun, ingildiye ingildiye ölürsün.
• Ev sözsüz, gor azapsız olmaz.
• Evin yık, yüzün ağart.
• Evinde elek dönmüyor, Beytullah senin neyine.

• Fakir dağa çıkanda kar olur boran.
• Fakiri dövmektense üstünü yırt.
• Fakirin hastası, zenginin fahişesi
• Fukara acanda bayram çeşidi aklına gelir.
• Fukaranın düşkünü, beyaz giyer kış günü.
• Fukarayı döveceğine üstünü yırt.
• Garip itin kuyruğu götünde olur.
• Gecelenin ömrü az olur.
• Geç başa, ol paşa.
• Geçi düşüp can hayına, kasap düşüp piy hayına.
• Geçmez pul sahibinindir.
• Geçmişine laf atanın, geleceğine kurşun atarlar.
• Gelin girmedik ev olur; ölüm girmedik ev olmaz.
• Gelinin ayağı, çobanın dayağı uğurlu olur.
• Genç yumruk yedirir, ihtiyar kuyruk yedirir.
• Gevezeyi cehenneme atmışlar; odunum yaştır demiş.
• Gırdan taşı kimse yerinden kaldıramaz.
• Giden ölmez, yeten ölür.
• Gidenin yeri, ölenin eri.
• Gider bostan gırası, kalır üzün garası.
• Giren ay, çıkan ay, üstümüzde duran ay.
• Gitdi kebap goħusuna, baħdi eşek dağliyilar.
• Gitti bostan kırası, kaldı üzün karası.
• Gizli boğaya gelen aşikâr doğar.
• Gizli kele gelen eşgere doğar.
• Görmemişin bir oğlu olmuş, tutuş çükünü koparmış.
• Göz gördüğünden korkar.
• Göz gördüğüne hükmeder.
• Günde gelen çul üste, ayda gelen kül üste.
• Habara, nubara segürme.
• Hanımın kırdığı çömleğin sesi duyulmaz.
• Harabe yerde de hazine bulunur.
• Havanın ayazına, mıtrıbın namazına, itin beyazına hiç güvenme.
• Hazırı sakla, Hızır’dan isteme.
• Henek henek, sonu olur degenek.
• Henkifinen gezmeyenin sesi semadan gelir. (Henkif: Emsal)
• Her an rüzgâr gemicinin istediği yönde esmez.
• Her ayrana ekmek doğranmaz.
• Her bir güne, var bir yarın.
• Her deliğe parmak sokulmaz.
• Her gün gezen kırda, bir gün uğrar kurda.
• Her merdivenin birkaç ayağı vardır.
• Her şey incelikten, insan kabalıktan kırılır.
• Her taş, köşe taşı olmaz.
• Her zaman cüce sepet altında kalmaz.
• Her zaman elden yenmez, bir de cepten yenir.
• Her zaman sel gelip kütük getirmez.
• Herkes bu nehreyi çalkıyamaz.
• Herkes öz pazarından her (hayır) görsün.
• Herkese aynı çubuk çalınmaz.
• Herkesin bin derdi var, değirmencin su derdi.
• Herkesin ipi ile kuyuya inilmez.
• Hırsız hırsızın dilinden anlar.
• Hırsızdan hırsıza helaldir.
• Hızan küser, rızkını keser.
• Hiç yoktan köse iyi.
• Hileli bazar, dostluğu bozar.
• Horoz ötse de ötmese de sabah olur.
• Işıklı cüce sepet altında belli olur.
• İgit kötü olmaz, yoksul olmayınca.
• İhtiyarlık eski çuldur satılmaz, gençlik şahin kuştur tutulmaz.
• İki it boğuşursa yolcunun işi rast gider.
• İki su, bir ekmek yerini tutar.
• İki tarafa bakan şaş kalır.
• İki tezek bir taşa belâ.
• İlan eğilir bükülür, çıktığı deliği tanır.
• İlan ilanlığıyla toprağı hedernen yer.
• İlan yarpuzdan hoşlanmaz, gelir burnunun dibinde biter.
• İlana ağrı veren kertenkeledir.
• İlişene girişirler.
• İlk bahtım altın tahtım.
• İnat gelir göz kararır, inat gider yüz kararır.
• İncitme canı, öldür yılanı.
• İnsan inat için kırk batman tuz yer.
• İnsanın yaman yiyicisi olsun, yaman diyicisi olmasın.
• İssi (sıcak) ekmek iti kuduz eder.
• İstediğini söyleyen, istemediğini duyar.
• İsteyenin bir yüzü, vermeyenin iki yüzü kara.
• İş sabahın, aş sabahın.
• İş zamanında iş, küs zamanında küs.
• İt fırından ekmek kaçırır, öz rağbetini çeker.
• İt itin postunu yırtmaz.
• İt kursağı sarı yağ götürmez.
• İt kütten kaçmaz.
• İt ne kadar keskin olsa sahibini tutmaz.
• İt, araba gölgesinde yatar, öz gölgesi zanneder.
• İte gem takarsan kendini at zanneder.
• İte küt, sahibinin hatırı için.
• İtin ağzı ile deniz haram olmaz.
• İtin ağzına ağaç sokulmaz.
• İtin ahmağı odur, kayganaktan pay ister.
• İtin akılsızı kayganaktan pay umar.
• İtin bahsini et, değeneği koy yanan.
• İtin bahsini et, kösevili koy yanına.
• İtin canı cezada gerek.
• İtin eceli gelende cami duvarına işer.
• İtin sözü olsa havadan somun yağar.
• İtnen harala girilmez.
• İyi mal kötü gün içindir.
• Kalıp kulunç olacağına, çıkıp gülünç olsun.
• Kap değiştir, tat değiştir.
• Kar, yağdığı gün tozar
• Karıncanın uçması zevaline delalettir.
• Karnı açı herkes doyurur, Allah’ın acını Allah doyursun.
• Kart kazanır, kartaman güvenir.
• Kavak dalıyla gürler.
• Kazla tavuk aynı yumurtlayamaz.
• Kazma kimsenin kuyusunu, kazarlar senin kuyunu.
• Keçel derman bulsa öz başına sürer.
• Keçelin sakızı gözünün önünde gerek.
• Keçinin ameli azsa, çobanın ekmeğini yer.
• Keçinin koturu baş bulaktan su içer.
• Kefen satan kefensiz ölür.
• Kem aletle kemalat olmaz.
• Kenarına bak bezini, anasına bak kızını al.
• Kes kulağın at arkana, gör ne laflar edili.
• Keskin itin sonu uyuz olur.
• Keten gömlek bez olmaz, üvey kardeş öz olmaz.
• Keten gömlek olmaz dokutmayınca, evlat âlim olmaz okutmayınca.
• Kırk karga bi kırti et koparamaz.
• Kış için yorgansız, el için oğlansız kalınmaz.
• Kış kışlığını, puşt puştluğunu belli eder.
• Kız anadan öğrenir bohça düzmeyi, oğlan babadan öğrenir koyun yüzmeyi.
• Kız yükü, tuz yükü.
• Kimisine baht kurulur, kimisine kuru taht.
• Kocakarının soğuğu, teper tandıra tavuğu.
• Komşu komşuya bakar, evini ateşe yakar.
• Kork ondan, korkmaz Allah’tan.
• Korkak her gün, cesur bir gün ölür.
• Kotan ne bilsin hup ne çeki. (Hup: Pulluğun uçkısmı)
• Koyuna rakı içirmişler, kurdun evini sormuş.
• Koyunu güden kurdu görür.
• Koyunu olmayanın, bıçağı keskin olur.
• Köksüz ağaç kurur.
• Kör atın kör nalbantı olur.
• Kör körü, su çukuru bulur.
• Kör sıçanın rızkını Allah verir.
• Köylünün ineği var yağı gelir, tarlası var buğdayı gelir.
• Kul azmayınca kada yürümez
• Kul daralmazsa, Hızır yetişmez.
• Kul kula sebeptir.
• Kul verdiğini duyurur, Hak verdiğini doyurur.
• Kurdun boynuna ciğer asılmaz.
• Kurt, dumanlı günden hoşlanır.
• Kuş gördüğü yuvayı yapar.
• Kuyuyu en kaz, derin kaz; ama kendi boyunca kaz.
• Kuzuya rakı içirmişler, kurdun evini sormuş.
• Küllük dama çıkmaz.
• Mal gider, malamat kalır.
• Malaba, insanı eder haraba.
• Marangozun kapısı olmaz.
• Martın yağışına, hâkimin gülüşüne aldanma.
• Men umaram bacımdan, bacım öli acından.
• Men yanaram balama, balam yanar öz balasına.
• Mertten bir çıkar, namertten iki.
• Mesleğine hor bakanın keşkülü boş olur. (Keşkül:Kese)
• Mıh çıkar, yeri kalır.
• Molla evinden aş, kör gözünden yaş eksik olmaz.
• Mülk satan bir sene tok, mülk alan bir sene aç kalır.
• Nasip olsa gelir Çin’den Meçinden, nasip olmazsa çıkar avucun içinden.
• Ne altın leğenim olsun, ne de içine kan kusayım.
• Ne bana bir, ne komşuma iki.
• Ne sağ tekindir, ne de sol, ne sen işini düzmeğe koyul.
• Nerede işlersen, orada dişlersin.
• Niye diyisen dayaza leçeğin eğridir.

• Oğul kalkar, babaya bakar.
• Oğulsuz ocakta tütün tütmez.
• Olan ile ölene çare yoktur.
• Olanda hat hat, olmayanda aç yat?
• Ot kökünden biter.
• Oyun bilmeyen avrat der yerim dardır.
• Öğüt veren çok olur, ekmek veren yok olur
• Öküz can çekişende bıçak çeken çok olur
• Öküz düşse bıçak çeken çok olur.
• Öküz öldü, ortaklık bitti.
• Öküz ölür gönü kalır, yiğit ölür ünü kalır.
• Ölü gorbagor olmazsa, gor (mezar) daralmaz.
• Ölü ölür ballanır.
• Ölüler öyle bilir ki, diriler her gün helva yiyi.
• Ölüm ölüm, hırlaması ne zulüm.
• Ölümden o yana köy yoktur.
• Ölüyü, diriyi temiz eden sudur.
• Öz başını bağlayamaz, kalkar gelin başı bağlamağa.
• Özünü öveni at kaç, babasını öveni al kaç.
• Paranın tunçu, insanın piçi.
• Parmağı uzun bal yiyemez, kısmetlisi yer.
• Sabrın sonu selamettir.
• Sağlam öküze çürük saman kâr etmez.
• Sarı inek meleğen olur, kahpe karı güleğen olur.
• Sen işlersen mal işler, adam öyle genişler.
• Sen nerde, keçel mıstonun ahıri nerde.
• Serçe dişisinin yanında deveye kafa tutar.
• Serçe nedir ki, budu nola.
• Sermayesiz bakkal turp tohumu satar.
• Seyrek gelen döşeğe, sık gelen eşiğe.
• Sınanmamış atın arkasına geçilmez.
• Silleyi yüze göre vururlar.
• Sinir gelir göz çıkarır, sinir gider yüz kızarır.
• Sofu soğan yemez, görse de kabuğunu koymaz.
• Soğan soyulmazsa kokusu çıkmaz.
• Sonradan atan topuktan vurur.
• Söyler ağız, kızarır yüz.
• Söyler dili, görür gözü, utanır yüzü.
• Söz vaktinde açılır.
• Sözü söyle alana, arı piri olana.
• Sözün doğrusu saz, işin doğrusu az olur.
• Sözün tamını eşeğe derler.
• Su aka aka yolunu bulur.
• Subaşı çimenli olur.
• Sütlü koyunu sürüden ayırmazlar.
• Şehir gaziye mülk olmaz.
• Şeker, cinsine çeker.
• Şeyhi şeyh eden müritleridir.
• Şeyhin külahı, hocanın sarığını yutar.
• Şorak yere ekin ekersen çıkmaz.
• Tahtadan maşa, çingeneden paşa olmaz.
• Tandır issi iken ekmek tutar.
• Taş kesen, baş kesen, yaş kesen iflah olmaz.
• Tavşan yatağında avlanır.
• Tavuğun sadakası bir yumurtadır.
• Tek kanatla kuş uçmaz.
• Tembel uyur, bahtı büyür.
• Terazisi tezekten olanın dirhemi boktan olur.
• Tilki iki defa tuzağa düşmez.
• Toba tokluktan olur, üzgöz yokluktan olur.
• Tok açın halinden ne anlar.
• Tülki delikten geçemiyi, bir de kuyruğuna süpürge bağliyi.
• Türkmen işler tat yer, eşek işler at yer.
• Ulular köprü olsa basıp geçme.
• Ummadığın taş, baş yarar.
• Ustasız usta olmaz.
• Uşağınan olmaz bazar, arpa verir buğday yazar.
• Uşak sıçar bir yere, gelin yayar bin yere.
• Ürümesini bilmeyen it, sürüye kurt getirir.
• Var evi kerem evi, yok evi verem evi.
• Verdiği sabun sı..tığı boku temizlemez.
• Vuran oğul, babaya bakmaz.
• Yağını veren Allah, bulgurunu aşlığını da verir.
• Yağmur gününde şoratan borç olmaz.
• Yanan da anadır, yaman da anadır.
• Yapın verin elime, götürüm gösterim erime.
• Yara öldürmez, Yaradan öldürür.
• Yarım hoca dinden, yarım hekim candan eder.
• Yarının pestili bugünün eriğinden iyidir.
• Yazın ayransız, kışın yorgansız olmaz.
• Yazın başı pişenin kışın aşı pişer.
• Yazın yayla kovanın, kışın yediği kar olur. Züğürdün sakalı müflisin götündedir.
• Yeğen amcadan, dilenci çömçeden umar.
• Yemek gördün mü giriş, sopa gördün mü sıvış.
• Yemekte dost olan senelerce küsülü gezer.
• Yemiyenin payını yerler, demine de hu çekerler.
• Yere gire o baş ki, bin baş ondan patlamaya.
• Yetene yeterler, yetmeyene taş atarlar.
• Yetim hakkı yedi taşı deler.
• Yetim kısmi arsız olur.
• Yığanın değil, yiyenindir.
• Yiğit daldasında yiğit saklanır.
• Yiğitin iyisine deli derler.
• Yiyersen, yedirirsen didar görürsen. Yemezsen, yedirmezsen dört duvar görürsen.
• Yoğurt dökülse yeri kalır, ayran dökülse neyi kalır.
• Yokuş dibinde arpa kâr etmez.
• Yüz verdıħ, asdar isdiyi.
• Zahirenin iyisini, odunun irisini kaldırın, mart geliyor
• Zulüm ile abad olanın aħırı berbat olur.
• Züğürt ile etme bazar, keçi verir koyun yazar, bir gün olur çütün bozar.

KAYNAKLAR

1. Acaroğlu , M. Türker (Tarih Yok), Dünya Atasözleri, Kaya Yayınları.
2. Aksoy , Ömer Asım (1984), Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü-I, Atasözleri

Sözlüğü, Ankara: TDK Yayınları.

3. AKSOY, Ömer Asım, vd. (1996), Bölge Ağızlarında Atasözleri ve Deyimler,
4. Baskı, Ankara: TDK Yayınları.
5. ALPER, Cengiz (1978), Çeşitli Yönleriyle Van, Ankara: Yargıçoğlu

Matbaası.

5. Boratav , Pertev Naili (1988), 100 Soruda Türk Halk Edebiyatı, 5.

Baskı, İstanbul: Gerçek Yayınevi.

6. Cumhuriyetin 75. Yılında van (1998), Ankara: Van Valiliği Yayınları.
7. Elçin , Şükrü (1981), Halk Edebiyatına Giriş, Ankara: Kültür Bakanlığı

Yayınları.

8. GAZİOĞLU, Celal (2007), Bütün Yönleriyle Tarih ve Kültür Hazinesi

Erciş, (Baskı Yeri, Yayınevi Yok)

9. Karaalioğlu , Seyit Kemal (1969), Ansiklopedik Edebiyat Sözlüğü,

İstanbul: İnkılâp ve Aka Yayınları

10. Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü I (1991), Ankara: Kültür Bakanlığı

Yayınları.

11. KAYAÇELEBİ, Kaya (1990), Doğunun Yıldızı Van, İstanbul: Zafer

Matbaası.

12. KOŞAR, Selahattin (2008), Dünden Bugüne Erciş, Erciş: Erciş Ofset

Matbaacılık ve Gazetecilik.

13. Oy, Aydın (1972), Tarih Boyunca Türk Atasözleri, İstanbul:
14. ÖNAY, Yılmaz (1976), Van Folklorundan Örnekler, Erzurum: Atatürk

Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü. (Yayınlanmamış Lisans Tezi)

15. Şinasi , Durub-ı Emsal-i Osmaniye, (Önsöz’ünden)
16. TALAY, aydın (1988), Bizim eller Van, İstanbul: İhlâs Matbaacılık-Gazetecilik

ve Sağlık Hizmetleri A.Ş.

17. Türkçe Sözlük (1983), Ankara: TDK Yayınları,
18. Van İl Yıllığı (1973), İstanbul: Kıral Matbaası

19. Van Kütüğü (1992), Ankara: Yüzüncü   Van Kültürene ait diğer içerikleri için Tıklayınız